Week 1

Juist ja, week 1. Ik was al veel eerder van plan om een reisverslag te plaatsen maar dat is er gewoon niet van gekomen. En waar, na anderhalve week die voelen als 4 weken, moet ik in hemelsnaam beginnen.

Precies anderhalve week terug ben ik op het vliegtuig gestapt opweg naar de andere kant van de wereld, Cape Town. Na wat tranen onder het Kiss & Goodbye bordje op Schiphol heb ik afscheid genomen van mijn ouders en lieve vriendinnen die het hele eind naar de luchthaven waren gereden. Na een vlucht van 11 en een half uur met 5 huilende baby's en een kapotte airconditioning in ons gedeelte van het vliegtuig was ik er eindelijk. Op de luchthaven van Kaapstad stond een chauffeur met een bordje met daarnaast mijn nieuwe roomie, Ally uit de USA. Er stond ons een warm welkom te wachten van ons nieuwe gastgezin, inclusief thee en taart. Faye wist mij gelijk een thuis gevoel te geven, ze is echt de beste Zuid Afrikaanse moeder die ik me had kunnen wensen! Zondag heeft ze ons samen met haar man Aslam al gelijk meegenomen op een Peninsula tour rond de kaap, ik stond er versteld van wat een prachtig mooi land dit is.

Maandag was introductie dag op het hoofdkantoor van Projects Abroad. Deze dag levert iedereen wat op, introductie, contact met andere vrijwilligers, een gratis lunch en een walgelijke Nokia uit het jaar 0 die we hier moeten gebruiken, de zogenaamde shit phone.

Doordat de scholen nog gesloten waren zijn Ally en ik samen overgeplaatst voor een week naar een van de Care projecten in de township Vrijgrond. Wat we hier aantroffen was een klasje vana 20 kinderen tussen de 3 en 6 jaar oud die niet de dagen van de week wisten te benoemen en niet an 1 tot 10 konden tellen. Als iemand uit een westers land waar onderwijs zo ontzettend belangrijk is, is dit moeilijk om te bevatten hoe het nou kan dat die kinderen absoluut geen basis kennis bijgebracht wordt. Doordat we er maar een week waren hebben wij niet iets voor de kinderen kunnen doen, we waren er gewoon te kort. Wel hebben we ze aandacht gegeven waar ze om vroegen en uren lang met ze gespeeld.

Na een week werken volgt een weekend, en wat voor een. Vrijdag is stranddag, want dan is iedereen vroeg klaar met werken. Zaterdag vond iemand het een goed idee om de Tafelberg op het heetst van de dag te beklimmen, en natuurlijk ga je dan mee. Alleen verwachtte ik enigszins een pad, dat pad was er helaas niet. Er was besloten dat het leuk was om het moeilijkste en zwaarste klimpad te doen die er is op die berg, dat is zeg maar stijl omhoog klauteren aan een paar rotsen. Na 2 uur zwoegen geeft het dan uiteindelijk toch wel een heel gaaf gevoeld dat je op de top staat en dat hele eind geklommen hebt, met zijn allen natuurlijk. Zondag was Australian day, hier dan, een dagje eerder. De Australische vrijwilligers hadden het helemaal opgezet, beginnen met drinken om 11 uur sochtends, en dan rond 4 uur een BBQ. Het was fantastisch!

Deze week zijn de scholen wel open, dus afgelopen maandag zijn Ally en ik begonnen op Zerilda Park Primary School. Hier zijn wij op dit moment bezig met het opzetten van een Literacy Project om de Engelse taal, lees en schrijfvaardigheid van zwakke leerlingen te verbeteren. Het is een heel karwei maar als het goed is kunnen we aanstaande maandag beginnen met de lessen, waar ik zelf ontzettend veel zin in heb!

Tot nu toe is dit alles alleen nog maar genieten en plezier geweest. Ik ben ontzettend blij met mijn keus om hierheen te gaan, want een ding is zeker, dit wordt the experience of a lifetime! Ik houd jullie op de hoogte!